หอบหืดแบบโหดๆ ก็จบปริญญาเอกได้นะ ตอนที่ 1: แรงใจ
แปลงร่างจาก dog หมา เป็น ดร. แล้ว~~~
กรุณาเรียกฉันว่า
ดร. มิสหอบหืด (Dr. Miss Asthma)
.
มิสว่ามันค่อนข้างเกินความคาดหมาย
การจบ ป เอก ในครั้งนี้
.
เรียกว่า ถ้าป่วยขนาดนี้
เรียนไม่จบ ก็คงไม่มีใครว่าอะไร
ยกเว้นทุนการศึกษา 555555
.
วันนี้มิสอยากจะแชร์เรื่องที่มิสคิดว่า
สำหรับที่สุดในการเอาตัวรอด
ผ่านช่วงเวลาที่หอบโหดๆ
งานวิจัยก็ต้องทำ เล่มวิทยานิพนธ์ก็ต้องเขียน
.
อันดับ 1 เลย มิสว่า….
มันคือ แรงใจ
.
ที่เค้าว่าใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวคือเรื่องจริง
มิสมองว่าเราไม่สามารถควบคุมทุกอย่างในชีวิตได้
แล้วเราจะมาปวดหัวกับเรื่องที่คุมไม่ได้ไปเพื่ออะไร
.
มิสปล่อยให้เรื่องการรักษาเป็นหน้าที่ของหมอเลยนะ
ไม่ต้องคิดแทนหมอ แค่ว่าหมอสั่งอะไรก็ทำ
หมอให้กินปลากิน ตากแดดบ่อยๆ ก็ตาก
เดินไหวก็เดิน เดินไม่ไหวก็นอนนนนน
.
เรื่องคนนู้นคนนี้ไม่เข้าใจ
มิสก็เจอ มิสว่าคนเป็นหอบหืดทุกคนเจอ
หอบหืดเป็นโรคไม่มีแผลและโรคไม่มีแผลคือโรคที่เจ็บปวด
ปวดจากตัวโรคแล้ว ยังปวดใจจากคนที่ไม่เข้าใจอีก
มิสว่าการอธิบายเรื่องสำคัญ
บอกเค้าไปตรงๆว่าเราเป็นยังไง เหนื่อยหรืออึดอัด
ไม่ต้องคาดหวังหรอกว่าเค้าจะเข้าใจ
แค่ได้สื่อสารไปดีกว่าเราอึดอัดและทนไว้
.
มิสโชคดีมากที่ แม่เป็นพยาบาล
น้องเป็นหมอ เค้าก็จะพอเข้าใจง่ายหน่อย
แต่ไม่มีอะไร 100% นะทุกคน
.
ส่วนสุดท้ายคือเรื่องเรียน
ต้องบอกเลยว่าปริญญาเอกไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
คนที่เข้ามาเรียนไม่ใช่ทุกคนจะจบ
ที่มิสเห็นแทบจะครึ่งๆที่ลาออกไปกลางคัน
มิสโชคดีที่ชอบทำวิจัยมากกกก
คือมิสสนุกกับมัน ถ้าผลวิจัยไม่ได้ดั่งใจ มิสก็ไม่โทษตัวเอง
งานวิจัยที่มิสทำคือต้องวุ่นกับการเลี้ยงเซลล์มะเร็ง
นั่นแปลว่ามิสต้องทำแลป ช่วงที่มิสสุขภาพดี มิสทำแลปตุนไว้เยอะมาก
.
ถึงช่วงที่หอบหืดแย่มากจนนอน รพ ไป 16 ครั้ง
ICU (MRCU) ล้วนๆ ใส่ท่อช่วยหายใจไป 7 ครั้ง
ทั้งหมดเกิดขึ้นใน 3 ปี
.
3 ปีนี้เป็นช่วงที่มิสต้องกลับมาพักที่บ้านต่างจังหวัด
กอบโกยงานวิจัยทั้งหมดเป็นงานเขียนเพื่อใช้จบ ป เอก
ช่วงแรกมันยากมากเลย มิสร้องไห้ทุกวัน เป็นแบบนั้นอยู่เป็นเดือนๆ
จนสุดท้ายทำใจได้
.
ช่วงนั้นเป็นช่วงชีวิตที่มิสเหลือที่ยึดเหนี่ยวอยู่ไม่กี่อย่าง
เป็นคนที่มิสคิดว่ายังเชื่อว่ามิสทำได้
นั่นคือ ครอบครัว อาจารย์ที่ปรึกษา หมอเจ้าของไข้และเจ้าของทุนการศึกษา
.
มิสได้รับทุนหลวงมาและเวลาทุกนาที
มิสต้องทำงาน ตั้งใจเรียนให้คุ้มที่ทุนช่วยเหลือมิส
ไม่งั้นมิสจะรู้สึกผิด
.
ครอบครัวเป็นส่วนที่สำคัญมากตัั้งแต่เฝ้าไข้ หิ้วไปห้องน้ำตอนเดินไม่ไหวและอีกมากมายนับไม่หมด
.
อาจารย์หมอ ช่วยมิสทุกทางเพื่อให้ได้การรักษาดีที่สุด เร็วที่สุด
.
สุดท้ายคืออาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์
สิ่งเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตการเรียน ป เอกและชีวิตหลังจากนี้เลยนะ
มิสโชคดีที่ได้เรียนกับอาจารย์ที่ดี สอนมิสทั้งเรียนเรื่อง เรื่องใช้ชีวิต
และสนับสนุนมิสในทุกด้านที่มิสสนใจ
.
ตอนนี้มิสสอบจบมาแล้ว ก็ยังโดนอาจารย์ด่าเรื่องบ้างานและต้องพักผ่อนอยู่ 5555 จะบ้าตายยยย อยากทำนู้น ทำนี่กองพะเนิน
.
มิสเป็นกำลังใจให้แม่ๆที่มีลูกเป็นหอบหืดทุกคนนะคะ รวมถึงน้องๆวัยเรียนและทุกคนที่อยู่ในวัยทำงานด้วย
.
มิสทำเพจเล่าเรื่องเกี่ยวกับงานวิจัยมะเร็งแบบสนุกๆ เข้าใจง่ายๆไว้ด้วย
อันนีเลยเพจ NO CANCER : เพราะวิจัยมะเร็งนั้นลึกซึ้ง ของมิส
.
Comments
Post a Comment